تو پرنده ای و من ، درخت./ آسمان همیشه مال توست / ابر، زیر بال توست / من ،
ولی همیشه گیر کرده ام. / تو به موقع می رسی و من، / سال هاست دیر کرده
ام. / خوش به حال تو که می پری! / راستی چرا / دوست قدیمی ات _ درخت را _ /
با خودت نمی بری؟
عرفان نظرآهاری
ته سیگار
چهارشنبه 1 اردیبهشتماه سال 1389 ساعت 12:35 ق.ظ
درود
خوب بود عالی
سپاس ازمطلبت با عنوان جهان یعنی یک آواز
بدرود